Suchogrzybek złotopory (Xerocomellus chrysenteron) to jadalny grzyb z rodziny borowikowatych. Występuje w lasach iglastych i liściastych, najczęściej pod sosnami, brzozami i dębami. Owocniki pojawiają się od lata do jesieni.
Morfologia
Kapelusz ma średnicę 3–10 cm. Jest początkowo wypukły lub półkulisty, później powoli się rozpłaszcza. Skórka jest sucha, matowa, często pęka na poletka. Kolor kapelusza jest zmienny, od żółtobrązowego do czerwonobrązowego.
Rurki i pory są żółte lub zielonożółte. Sinieją pod naciskiem. Trzon ma wysokość 4–8 cm i grubość 1–2 cm. Jest walcowaty, zwężający się ku podstawie. Kolor trzonu jest zmienny, od żółtego do brązowoczerwonego.
Miąższ jest twardy u młodych okazów, później miękki i wodnisty. Ma słaby zapach i nieco kwaskowaty smak.
Występowanie i czas owocowania
Suchogrzybek złotopory jest pospolity w lasach iglastych i liściastych, zwłaszcza w tych, które są bogate w próchnicę. Owocniki pojawiają się od lata do jesieni, najczęściej od sierpnia do października.
Wartość kulinarna
Suchogrzybek złotopory jest jadalny, ale należy pamiętać, że jest podatny na pleśń. Z tego względu należy go zbierać w suche dni i przechowywać w chłodnym i przewiewnym miejscu.
Grzyb ten jest często używany do gotowania. Można go smażyć, gotować, dusić lub marynować. Ma łagodny smak i lekko kwaskowaty posmak.
Przepis na zupę z suchogrzybków złotopory
Składniki:
500 g suchogrzybków złotopory
1 cebula
2 marchewki
2 pietruszki
1 liść laurowy
2 ziarna ziela angielskiego
1/2 łyżeczki soli
1/4 łyżeczki pieprzu
1/2 litra bulionu warzywnego
1/2 szklanki śmietany
Przygotowanie:
Suchogrzybki namoczyć w zimnej wodzie przez co najmniej 6 godzin.
Wymoczone grzyby ugotować do miękkości.
Cebulę pokroić w kostkę i podsmażyć na oleju.
Marchewkę i pietruszkę pokroić w kostkę i dodać do cebuli.
Smażyć przez kilka minut, aż warzywa będą miękkie.
Dodać ugotowane grzyby, liście laurowe i ziele angielskie.
Zalać bulionem i gotować przez 20 minut.
Doprawić solą i pieprzem.
Na koniec dodać śmietanę i zagotować.
Uwagi
Suchogrzybki złotopory są łatwe do pomylenia z innymi grzybami, które są trujące. Dlatego należy zbierać je tylko wtedy, gdy jesteśmy pewni, że wiemy, co zbieramy.
Suchogrzybki złotopory są podatne na pleśń. Z tego względu należy je zbierać w suche dni i przechowywać w chłodnym i przewiewnym miejscu.
Dodatkowe informacje
Suchogrzybek złotopory jest grzybem saprotroficznym, czyli żyje na martwych szczątkach roślin.
Grzyb ten jest bogaty w białko, węglowodany i witaminy.
Suchogrzybki złotopory są często mylone z podgrzybkiem brunatnym (Xerocomus badius), który jest również jadalny.
Najłatwiejszym sposobem na odróżnienie tych dwóch gatunków jest kolor trzonu. Trzon podgrzybka brunatnego jest cały czas żółty, natomiast trzon suchogrzybka złotopory zmienia kolor na czerwonawy lub brązowy.
Udanej i owocnej zabawy podczas zbierania grzybów życzy Redakcja
